YÜZÜNDE GÜNEŞ AÇSIN ASLAN KADIN'IM !

Yüreğin üzerine her eğilişinde dibini göremediğin coşkun bir kaynak ya
Otur o kaynağın başına
İçindeki tüm zaafları, kırgınlıkları ve kızgınlıkları yıka tertemiz suyunda
Bırak kendini sonra
Akşamı düşünmeden, gelen sabahın serinliğine yumuşakça
Bu kadarı yeter, artar bile sana
Düş o dipsiz yüreğinin içinde derinlere, usulca
Yüzünde güneş açsın , ışığı ulaşsın içindeki o sonsuz kaynağa
Gülümse yeryüzüne,
Gülümse gökyüzüne,
Gülümse kendi yüreğine, şükranla
Aslan Kadın’ım, kendini o saf sevgiyle sarıp sarmala
Ve sevinçle selamla
Sana hayatın hediyesi, bu gelen yeni yaşında !

SANKİ BENDEN UZAK, AMA BENİM İÇİMDE !

Tüm süslü gerekçeleri alıp çöpe atacağım önce
Benim gerçeklerimin yanından gitsinler sonsuza dek diye
Gözlerim görmek istediklerini görmesin sadece
Bakabilsin hoşgörüyle, olduğu gibi, tüm evrene
Biliyorum , görebileceklerimin hepsi , sanki benden uzak, ama benim içimde...

Yarım bırakmama ve hatta bazen başlayamamama yol açan korkularımı alıp çöpe atacağım önce
Herşeyin mükemmel olmasını isteyen her kimse içimde
Artık almayacağım O’nu ciddiye
Kendime dürüst, cesaretle yaşamak istediklerimi katıp önüme
Yürüyeceğim kendi bilinmezlerime
Biliyorum, ulaşabileceklerimin hepsi, sanki benden uzak, ama benim içimde...

Uzakları iyi görmeye çalışırken yakını seçemeyen yüreğimin taktığı aptal gözlükleri alıp çöpe atacağım önce
“Yaşarken yaşamak önemli” diyip de gecikmeyenlerin şerefine !
Yanacağı varsa, yansın varsın yüreğim kendi ateşinde,
Karanlıklarda kalmaya da alışsın, şimşeklerin çatırdısında büzülüp içine çekilmeye de,
Güneşin ne zaman aydınlatacağı içeriyi , belli olmasın varsın, ne kadar planlamak istesen de,
Biliyorum, ışıkların hepsi, sanki benden uzak, ama benim içimde...