İÇİMDEKİ GANJ’IN KENARINDA !

Duygularimi kalbimden birer çiçek gibi, teker teker topladim
O çiçeklerden minik , küçük çelenkler yaptim
Ağir ağir yürüdüm sonra,
Her adımım yaşamın beni getirdiği yerin ağırlığında..
Vardım içinden iç suyumun aktığı kendi Ganj nehrimin kenarına
O minik çelenkleri suya biraktim yavaşça
İçimden tekrarladım ilk defa’ymıyçasına ;
“Tüm sevgimle serbest bırakıyorum seni, hayata
nereye istiyorsan oraya doğru akmanı diliyorum, coşkuyla
ve ulaşmanı “içindeki en iyi” nin olduğu o ışıklı yere, korkusuzca”

Vakit akşam üstüydü
Güneşin üzerime bıraktığı son ışıklar ve ben
İçim suyun getirdiği serinlikle rahat
Öylece bıraktım
Zoraki umutları
Kabullenememenin acımasızlığını
Zararı bilinse de, ille kurulan hayallerin yorgunluğunu
Ya geri gelirse’lerin yankısıyla
Gidersem neleri kaybedeceğim ‘lerin korkusuyla ileriye gidememenin değersizleştirdiği
Ben sandığım kimlikleri
Deneyemediğim firsatların sancısını
Kendimde olduğundan şüphe duyduğum güzelliklerin derin içerlemelerini
O minik çelenklerle beraber
Bıraktım iç suyumun akintisina
Biliyorum
O su içimde bir yolunu bulacak, eninde sonunda
Ve benim içimdekiler yerli yerine oturacak, en doğru zamanda ..
ben hazır olduğumda..


Hindistan’da büyülenmiş biçimde seyrettiğim Ganj nehri’nin zihnimdeki hayaliyle, içimdeki Ganj’ın kenarına oturuyorum bazen...o kutsal serbest bırakmalara törenler düzenliyorum...herkese kolay serbest bırakışlar dileklerimle...