SERBEST BIRAK(IL)MALAR ..



Neyin mahrumiyeti bu içimizdeki acaba

Şu sıradan uykusuz gecenin karanlığında

Biliyorum

Bi ucu bulunamaz binlerce ip dolanmış  kalbimizin kabuklanmış yaralarına..

Nefessiz geçen uzun gecelerin sonrasında,

Alsak elimize bi makas artık, girişsek bi gayret ,

İçimizdeki en zalim düğümlerin tam ortasına..

Hiç duraksamasız, kıpırtısız bi cesaret olsa parmaklarımızda

Bulsak bizi birbirimize bağlayan ipin sendeki/bendeki ucunu hemen oracıkta

Evet, ya bulmak çok kolaysa

Korkuyoruz

O ipin diğer ucunda SEN/BEN olacaksın/olacağım ya

Ya  kıyamazsak yine kopartmaya

Ama ya bu bi esaretse artık,

Gönüllü olunamaz şekilde engelse bu bağ, hayatın akışına

Artık hiçbir şey aynı yerinde değilse ve biz devam ediyorsak, öyledir sanmaya .. zorla

Evet,

Hiç duraksamasız, kıpırtısız bi cesaret olsa parmaklarımızda,

O ipi kessek gözlerimizde haklı yaşlarla,

Bizim güzel, yorgun ve koccaman geniş kalbimiz

AŞK'ın ipini kökten kesip attığını sanıp bi çocuk gibi korkuyor ya..

Düşünsene SEVGİ.Lİ.M

İçimizde

Serbest kalacak olan

ya AŞK'ın sınırsız kanatlarıysa..

İçimizdeki AŞK'ı serbest bırakıyorsak

Uçsun diye göklerimizde

her yöne, huzurla, umutla..

Birbirine tutunmayı bırakıp, "Serbest Bırakmayı öğrenme” dersini çalışan tüm güzel ruhlar için yazıldı..