ONA DOĞRU KOŞTUĞUM ŞEYLER

Ona doğru koştuğum şeylere,
Herkes zaten koşar sanırdım...
Bazılarının kaçtığını anladığım an ,
Önce küçümsedim ,
Sonra , duraksadım...

Her insanın seçtikleriyle başbaşa,
Güzel güzel yaşayacağını düşünürken ben
Seçmediklerinin gölgesinden kaçmak için harcadığı çabayı fark ettiğim an
Önce hayal kırıklığını,
Sonra insan olmanın her halini kabullenmenin zorluğunu,
Ve de, derin bir çaresizlik
Yaşadım..

Hiçbir şey yapılmazsa , güvende olunurdu belki
Durmak, hareket etmemek, önüne bakmak en iyisiydi
Ama
Hiçbirşey yapılmazsa, hiçbir şey başlamaz’dı,
Anladım..

Ve
Başladım,
Planlara, hayallere, iddiayla , yüksek sesle hayata seslenmeye
Ardından
Birkaç tökezleme
Kendimden beklediklerimin yükü altında
Yorgun, bezgin , umutsuz birkaç yalnız gece
Ve
Başladım
İçimin sessizliğini dinlemeye ..


Nasıl olurdu
Sadece elinden gelenin en iyisini yapmaktan ibaret bir yaşam..
Yaptığının sonuçlarına takılıp kalmadan,
Aşk’la , gönlünden akana karışıp
Onunla su gibi akmak..
Kabullenmek olanı, olmayanı
Bağlanmamak ve
Bağlamamak..
Özgür bırakmak ve
Özgür kalmak..
Denemeye çalıştım..

Ona doğru koştuğum şeyler değişti zamanla
Şaşırdım..
Ama baktım, aslında yadırgamamıştım..
Kavgasız, gönülden teslim olup,
Gürültüsüz, iddiasız,
Geleni korkmadan içeriye almaya..
Sanki şimdi daha çok hazırdım..