Hazır değilim diyorsun belki.. karşı çıkmaya gönüllü de değil gibiyim zaten .. kimse dokunmasa sadece, diyorsun ama, öyle yaşamıyorsun işte.. herkes ve herşey sana dokunabiliyor, incinebiliyorsun, omuzlarını içe döndürüp kendini sarmak sarmalamak istiyorsun.. sırt kaslarını kalınlaştırmak ve bazen o kasların içine gömülüverip, kimsenin seni bulamayacağı bir sığınağa saklanır gibi içine kaçmak istiyorsun...
“Hayattan bana düşen” dediğin, bilindik roller kadarıyla yaşarsan, az üzülürüm sandın en başta... Yaşamının bir santimetresi bile senin iznin olmadan değişmesin diye neler neler yaptın yol boyunca.... sadece doymak bilmez güvenlik açlığına uşaklık eden mecburi yetinmelerin hareketsizliğinde, huzuru arıyordun oysa..üzülmemek, boğuşmamak, koşuşturmamak, savaşmamak, sadece olmak, öylece olabilmek istedin aslında..
İstemediklerin gün be gün tekrar ederken, asıl yaşamak istediklerine kaçamak mı yapıyorsun hala...“korunaksız” hayatının içerisinde, aslında tek “korunan” şey olan bu gidişe karşı başkaldırman gerekiyor oysa.. ama hazır değilim diyorsun belki kendine, ısrarla...
Ne istediğimi de bilmiyorum ki zaten, diyorsun belki...cevabım olsa yürüyeceğim üstüne tüm korkularımın ama.. neden öyleyse şimdilerde içini bir şüphe aldı , anlamsızca.... fısıldıyor tüm rüzgarlar kulağına, “ya çok geç olursa”..
-Ya çok geç olursa ?
-Neye geç olursa ?
-Kendime söz verdiğim tüm o şeyleri yapmaya.
-Seni tutan ne, kendine koyduğun sınırlardan başka?
-Yapmam gereken şeyler var.
- Senden hayat bu kadar çok şey istemiyor desem sana..hiçkimse istemiyor aslında....
Harekete geçmeye heyecan duyamayacak kadar yorgunum artık, diyorsun belki....ama dünyaya çok yakında şunları haykırmayı planlıyorsun, bağıra bağıra ..
Artık hiçbirşeyi ertelemicem hayatımda.
Hiçbirşeyi geciktirmicem.
Hiçbirşeyden korkmicam.
Hiçbirşeyi yarım bırakmicam.
Hiçbirşeyi deli gibi planlamicam, bırakıcam aksın hayat.
Acıtırsa acıtsın.
"Mükemmel" olmasın varsın.
İnsanın kendine borcunu ödemesi lazım.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder